گوشی موبایل نوکیا مدل ۷.۲

توضیحات

طراحی گوشی موبایل نوکیا مدل ۷.۲

گوشی موبایل نوکیا مدل ۷.۲ در رنج قیمتی خودش، یکی از زیباترین طراحی ها را دارد و همانطور که اشاره کردیم، طراحی می تواند به عنوان یکی از اصلی ترین عامل های فروش این گوشی شناخته شود. از پنل شیشه ای مات که پیش از این نمونه آن را در گوشی های گران قیمتی مثل آیفون ۱۱ پرو مکس و پیکسل ۴ دیده بودیم، تا چراغ LED اعلان که در داخل دکمه پاور تعبیه شده است، همگی باعث می شوند که گوشی موبایل نوکیا مدل ۷.۲ ظاهری شیک و دوست داشتنی داشته باشد.

علاوه بر این، استفاده از پنل شیشه ای مات در قسمت پشتی، نه تنها حس و حال متفاوتی به دستگاه بخشیده، بلکه این ترفند باعث شده تا شاهد جذب لکه چربی دست در گوشی موبایل نوکیا مدل ۷.۲ نباشیم. همچنین پنل پشتی دارای لایه های مختلفی می باشد که باعث می شود در تابش نور از زوایای مختلف، شاهد جلوه های بسیار زیبایی در آن باشیم.

 

برای پنل پشت و جلو از گوریلا گلس ۳ استفاده شده است که مقاومت خوبی در برابر خط و خش دارد اما در برابر شکستن، عملکرد آن را نمی توان به خوبی گوریلا گلس ۶ دانست. برای فریم دور گوشی موبایل نوکیا مدل ۷.۲ نیز، از کامپوزیت پلیمری استفاده شده است که به گفته نوکیا مقاومت آن، دو برابر پلی کربنات ها می باشد و در عین حال، وزن آن نیز کمتر است.

در قسمت پایین این فریم، مطابق معمول شاهد قرار گیری پورت USB Type-C، میکروفون مکالمه و خروجی اسپیکر هستیم. جک ۳.۵ میلی متری هدفون و میکروفون حذف نویز نیز روی لبه بالایی این فریم قرار گرفته اند. برای گوشی موبایل نوکیا مدل ۷.۲ یک کلید جدید با قابلیت راه اندازی دستیار صوتی گوگل در نظر گرفته شده است که پایین تر از درگاه سیمکارت، روی لبه سمت چپ قرار گرفته است و بیش از پیش رابطه نزدیک نوکیا و اندروید را نمایان می کند. کلید پاور و تنظیم حجم صدا نیز روی لبه سمت راست به چشم می خورند.

بعد از شکست نوکیا در استفاده از حسگر اثر انگشت اوپتیکال در گوشی نوکیا ۹ پیورویو، این شرکت تصمیم گرفته تا بر خلاف شرکت هایی مثل سامسونگ و شیائومی، از سنسور اثر انگشت خازنی در میان رده جدیدش استفاده کند که پایین ماژول دوربین قرار گرفته است. این حسگر خازنی، اندازه نسبتا بزرگی دارد و محل قرار گیری آن به گونه ای است که استفاده از آن را بسیار آسان می کند. گذشته از این موارد، سرعت شناسایی این حسگر نیز در سطح مطلوبی قرار می گیرد و عملکرد آن قابل اتکا است.

بالاتر از حسگر اثر انگشت، دوربین سه گانه گوشی موبایل نوکیا مدل ۷.۲ حضور دارد که در داخل قطعه ای دایره ای شکل قرار داده شده اند. استفاده از شکل دایره برای ماژول دوربین، باعث شده تا هماهنگی بالایی بین حسگر خازنی و دوربین وجود داشته باشد، اما باید در نظر داشته باشید که این ماژول، به مقدار قابل توجهی، بر آمده از بدنه می باشد که استفاده از گوشی روی سطوح صاف را تحت تاثیر قرار می دهد.

قسمت جلوی نوکیا ۷.۲ اما جلوه به زیبایی سایر قسمت های آن ندارد؛ در این قسمت از گوشی، نمایشگر ۶.۳ اینچی IPS LCD با بریدگی قطره ای برای قرار گیری دوربین سلفی قرار داده شده است که حاشیه های نسبتا ضخیمی آن را احاطه کرده است. البته باید در نظر داشته باشید که این حاشیه ها در مقایسه با نسل قبلی یعنی نوکیا ۷.۱، کوچک تر شده اند؛ اما در قسمت پایینی نمایشگر، حاشیه بزرگی وجود دارد که قرار گیری لوگوی نوکیا در داخل آن، ظاهر یکنواخت پنل جلویی را تحت تاثیر قرار داده است. قسمت بالایی نمایشگر نیز حاشیه ای ضخیم تر از حاشیه های طرفین دارد و در بالای دوربین سلفی، اجزایی مثل اسپیکر مکالمه و سنسور های متعدد مانند سنسور نور و مجاورت قرار گرفته اند.

نمایشگر

نمایشگر ۶.۳ اینچی نوکیا ۷.۲ از رزولوشن ۱۰۸۰×۲۲۸۰ در نسبت تصویر ۱۹:۹ استفاده می کند که تراکم پیکسلی بسیار خوب ۴۰۰ (ppi) را در اختیار می گذارد. این پنل IPS LCD که حدود ۸۲ درصد مساحت قسمت جلو را به خود اختصاص داده است، از قابلیت HDR-10 پشتیبانی می کند و به همین دلیل نوکیا برای آن، نام PureDisplay را در نظر گرفته است.

Pure Display در حقیقت یک گزینه در قسمت تنظیمات نمایشگر می باشد که به طور پیشفرض فعال است. در داخل منوی Pure Display سه گزینه دیگر نیز با نام های Dynamic Mode ،Auto whtie Balance و SDR to HDR به چشم می خورد. گزینه داینامیک مود، در واقع قابلیتی شبیه به Vivid Mode در گوشی های سامسونگ می باشد که به وسیله آن، رنگ ها، کنتراست و نور نمایشگر بر اساس محتوای در حال نمایش تنظیم خواهد شد. گزینه وایت بالانس خودکار نیز قابلیتی شبیه به TrueTone اپل می باشد که در آن، دمای رنگ سفید بر اساس نور محیط تنظیم خواهد شد. در نهایت نوبت به گزینه SDR to HDR می رسد که به وسیله آن نوکیا می تواند رنج داینامیکی محتواهایی با داینامیک رنج استاندارد را، افزایش دهد.

از این موارد که بگذریم، نوبت به کیفیت نمایشگر نوکیا ۷.۲ می رسد که می توان گفت یکی از بهترین نمونه ها در بین گوشی های میان رده با پنل LCD می باشد. حداکثر روشنایی پنل این گوشی در حالت دستی به ۵۰۰ نیت می رسد که با توجه به میان رده بودن دستگاه، رقم بسیار خوبی تلقی می شود. همچنین این رقم در حالت خودکار، تا حدود ۶۰۰ نیت افزایش پیدا می کند که نشان می دهد نگرانی خاصی از بابت استفاده از گوشی در فضاهای باز، وجود نخواهد داشت.

در مورد رنگ های به نمایش گذاشته شده در این نمایشگر نیز باید بگوییم که این رنگ ها شاداب و چشم نواز هستند اما زاویه دید نمایشگر و عمق رنگ مشکی، به خوبی پنل های اولد نمی باشد. در حقیقت اگر از طرفین به نمایشگر نگاه کنید، متوجه خواهید شد که دمای رنگ ها به سرد متمایل می شود و اگر از بالا و پایین به آن نگاه کنید، دمای رنگ ها افزایش پیدا خواهد کرد.

اسپیکر گوشی موبایل نوکیا مدل ۷.۲

همانند بیشتر گوشی های میان رده امروزی، گوشی نوکیا ۷.۲ نیز از اسپیکر تک کاناله استفاده می کند که روی لبه پایینی قرار گرفته است. حجم صدای خروجی از این اسپیکر، در سطح بسیار خوبی قرار می گیرد؛ اما کیفیت آن را نباید به خوبی اسپیکر های بکار رفته در گوشی های بالارده دانست.

 

اسپیکر این گوشی در حجم حداکثری، دچار افت کیفیت نمی شود؛ اما به طور کلی جزئیات زیادی در صدای خروجی وجود ندارد و عمق بیس آن نیز، تعریف چندانی ندارد.

دوربین

نوکیا ۷.۲ اولین میان رده نوکیا به شمار می آید که شاهد استفاده از دوربین سه گانه در قسمت پشتی آن هستیم. دوربین اصلی این گوشی از حسگر ۴۸ مگاپیکسلی ساخت سامسونگ استفاده می کند که با فیلتر بایر ۴ به ۱ ، تصاویر ۱۲ مگاپیکسلی تولید می کند و از قسمت تنظیمات می توان رزولوشن را به ۴۸ مگاپیکسل تغییر داد. همچنین این دوربین به لنز ۲۶ میلی متری با گشودگی دهانه دیافراگم F/1.8 مجهز شده است که همانند لنز دو دوربین دیگر، توسط اپتیک زایس توسعه داده شده است.

دوربین بعدی که برای نوکیا ۷.۲ در نظر گرفته شده است، اصطلاحا اولتراواید نامیده می شود. برای این دوربین، حسگر ۸ مگاپیکسلی در نظر گرفته شده است که در پس لنز ۱۳ میلی متری با دیافراگم f/2.2 قرار گرفته و زاویه دید ۱۱۸ درجه ای را در اختیار خواهد گذاشت. در نهایت نوبت به دوربین سوم می رسد که از حسگر ۵ مگاپیکسلی استفاده می کند و صرفا برای سنجش عمق هنگام ثبت تصاویر پرتره کاربرد خواهد داشت.

رابط کاربری دوربین تغییر چندانی در مقایسه با نسخه بکار رفته در گوشی های قبلی نوکیا نداشته است. حالت های مختلف دوربین مانند فیلمبرداری، پرتره و روی نواری در بالای دکمه شاتر چیده شده اند که با کیشدن انگشت به سمت راست یا چپ می توان بین آن ها جا به جا شد. در قسمت بالای این نوار هم یک نشانگر قرار داده شده است که به وسیله آن می توان بین دو دوربین جا به جا شد. گزینه هایی مانند HDR، تایمر، فلاش LED و … نیز در قسمت بالا قرار داده شده اند و از داخل تنظیمات دوربین می توان به مواردی مثل رزولوشن فیلمبرداری، فعالسازی گرید و … دسترسی داشت. در حالت پرو یا عکاسی با تنظیمات دستی هم می توان گزینه هایی مثل دمای رنگ ها، سرعت شاتر، نوع فوکوس، ISO و اکسپوژر را تنظیم کرد و بد نیست بدانید که این حالت فقط برای دوربین اصلی در دسترس می باشد.

دوربین اصلی نوکیا ۷.۲ در محیط های روشن، قادر به ثبت تصاویر با کیفیتی می باشد؛ اما با توجه به استفاده از اپتیک زایس و سنسور ۴۸ مگاپیکسلی، در برخی موارد می توان انتظار بیشتری از آن داشت. عکس های گرفته شده با این گوشی، دارای جزئیات زیادی هستند که نویز آن ها در همه موارد به خوبی کنترل نمی شود. همچنین رنج داینامیکی با وجود ویژگی HDR ، چندان وسیع نمی باشد و در برخی موارد، رنگ ها بی جان به نظر می رسند. از این رو انتظار می رود نوکیا با انتشار بروزرسانی اندروید ۱۰ برای این گوشی، مشکلات ذکر شده را برطرف کند.

دوربین فوق عریض هم با توجه به رده قیمتی محصول، عکس هایی با جزئیات قابل قبول به ثبت می رساند؛ اما مشکلاتی مثل بی جان بودن رنگ ها، نویز بالا و رنج داینامیکی محدود در آن ها نیز به چشم می خورد.

در محیط های کم نور نیز شاهد داستان مشابهی هستیم. دوربین اصلی نوکیا ۷.۲ در شرایط نوری کم، قادر به بازسازی جزئیات می باشد؛ اما همچنان نویز تصاویر بالا می باشد که با توجه به شرایط نوری، می توان از این موضوع چشم پوشی کرد. رنگ های باز تولید شده نیز طبیعی به نظر می رسند اما رنج داینامیکی چندان وسیع نیست.

بد نیست بدانید که برای این گوشی، حالت شب در نظر گرفته شده است که با ثبت چند عکس در نوردهی های مختلف و ترکیب آن ها با یکدیگر، سعی در تولید تصاویر با کیفیت تر دارد. اما تغییراتی که استفاده از این حالت به وجود می آورد، هم مثبت بوده و منفی می باشد. در حقیقت عکس های گرفته شده در حالت شب، به طوری کلی روشن تر بوده و نویز آن ها به خوبی کنترل می شود. همچنین رنج داینامیکی این تصاویر وسیع تر بوده و رنگ ها زنده تر هستند؛ اما با توجه به الگوریتم های کاهش نویز، سطح جزئیات به صورت قابل توجهی کاهش پیدا می کند.

دوربین فوق عریض اما با توجه به استفاده از حسگر ضعیف تر و دیافراگم تاریک تر، در محیط های کم نور حرف چندانی برای گتن ندارد و استفاده از حالت شب نیز نمی تواند کیفیت تصاویر ثبت شده با آن را بهبود ببخشد.

در قسمت فیلمبرداری، دوربین اصلی نوکیا ۷.۲ قادر به تصویر برداری تا رزولوشن 4K بوده و دوربین فوق عریض نیز تا رزولوشن فول اچ دی می تواند اقدام به فیلمبرداری کند. همچنین گفتنی است که امکان فیلمبرداری با نرخ فریم ۶۰ در هیچ رزولوشنی برای این گوشی در نظر گرفته نشده است و لرزشگیر دیجیتالی فقط در رزولوشن فول اچ دی قابل استفاده می باشد.

ناگفته نماند که Nokia 7.2 از دوربین سلفی ۲۰ مگاپیکسلی استفاده می کند که همانند دوربین اصلی، با فیلتر بایر ۴ به ۱، به طور پیش فرض تصاویری با رزولوشن ۵ مگاپیکسل به ثبت می رساند و از قسمت تنظیمات می توان رزولوشن آن را به ۲۰ مگاپیکسل تغییر داد. این دوربین در محیط های روشن عکس هایی با جزئیات بالا به ثبت می رساند که اگر رزولوشن آن را به ۲۰ مگاپیکسل تغییر دهید، میزان جزئیات بیشتر نیز خواهد شد. با این حال رنگ ها بی جان به نظر می رسند و گستره داینامکی تصاویر هم تعریف چندانی ندارد.

سخت افزار

با وجود تراشه های جدید تر و بهینه تر در سری ۶۰۰ و ۷۰۰ اسنپدراگون های کوالکام، نوکیا تصمیم به استفاده از تراشه ۱۴ نانومتری اسنپدراگون ۶۶۰ در میان رده جدید خود گرفته است که حدود ۲ سال از عمر آن می گذرد. با این حال، اسنپدراگون ۶۶۰ به لطف پردازنده مرکزی هشت هسته ای با ۴ هسته قدرتمند ۲.۲ گیگاهرتز و ۴ هسته کم مصرف ۱.۸ گیگاهرتزی و همچنین پردازنده گرافیکی آدرنو ۵۱۲، همچنان از قدرت مناسبی در بین تراشه های میان رده برخوردار است. لازم به ذکر است که نوکیا ۷.۲ در سه نسخه مختلف با حافظه ۶۴/۶ | ۶۴/۴ | ۱۲۸/۶ روانه بازار شده و نسخه مورد بررسی سایمان دیجیتال، دارای حافظه داخلی ۱۲۸ گیگابایتی و حافظه رم ۶ گیگابایتی می باشد.

بنچمارک های گرفته شده از نوکیا ۷.۲ نشان می دهد که پردازنده مرکزی اسنپدراگون ۶۶۰ در این گوشی، نمی تواند به خوبی پردازده مرکزی تراشه هایی مثل اسنپدراگون ۷۱۰ یا ۷۱۲ باشد؛ با این حال اختلاف ها چندان هم بزرگ نمی باشد. البته در امتیاز های کسب شده توسط نرم افزار گیگ بنچ مشخص می شود اختلاف قابل توجهی با تراشه اسنپدراگون ۶۷۵ وجود دارد که پیش از این نمونه آن را در گوشی هایی مثل گلکسی A70 دیده بودیم و به طور کلی می توان گفت که با توجه به رده قیمتی محصول، نوکیا می توانست از تراشه بهتری در این گوشی بهره ببرد.

در زمنیه پردازش گرافیکی اما، داستان کاملا برعکس با چیزی است که در قسمت پردازنده مرکزی دیدیم. در واقع بنچمارک های گرفته شده در زمینه گرافیکی نشان می دهد که عملکرد تراشه اسنپدراگون ۶۶۰، با اختلاف قابل توجه ضعیف تر از تراشه های سری ۷۰۰ می باشد؛ اما قدرت پردازش گرافیکی آن، بسیار نزدیک به تراشه اسنپدراگون ۶۷۵ می باشد.

در نهایت باید گفت که گذشت دو سال از معرفی یک تراشه، بخصوص در دنیای موبایل، مدت کمی نیست؛ با این حال، نوکیا ۷.۲ از نظر عملکرد سخت افزاری مشکل خاصی ندارد و به خوبی از پس انجام کارهای روزمره و اجرای بازی های نیمه سنگین بر می آید. اما استفاده از تراشه های جدید تر در سایر میان رده ها، باعث شده تا رقابت در این زمینه برای نوکیا ۷.۲ کمی دشوارتر باشد.

نرم افزار گوشی موبایل نوکیا مدل ۷.۲

بعد از شکست نوکیا در ساخت اسمارتفون با سیستم عامل ویندوز، اکنون نرم افزار به یکی از نقاط قوت محصولات آن ها تبدیل شده است. نوکیا ۷.۲ با اندروید ۹ پای روانه بازار شده است که به گفته فنلاندی ها، تا اواخر سال ۲۰۱۹، شاهد عرضه اندروید ۱۰ برای آن خواهیم بود.

این گوشی همانند گوشی های اخیر نوکیا، بخشی از برنامه اندروید وان گوگل می باشد. اندروید وان در واقع چند موضوع مهم را نشان می دهد که یکی از اصلی ترن آن ها، تضمین آپدیت نرم افزاری به مدت دو سال برای دریافت تغییرات مهم و همچنین دریافت پچ های امنیتی ماهانه به صورت منظم می باشد. بنابراین انتظار می رود که گوشی نوکیا ۷.۲ در سال ۲۰۲۱ از آخرین نسخه سیستم عامل اندروید با تغییرات ایجاد شده، استفاده نماید.

بنابراین می توان گفت که این میزان از پشتیبانی نرم افزاری در رده قیمتی نوکیا ۷.۲ ، یک مزیت به شمار می آید که شرکت های بزرگی مثل سامسونگ و شیائومی، تا کنون نتوانسته اند آنطور که باید و شاید، در آن موفق عمل کنند.

جنبه مثبت دیگری که اندروید وان برای نوکیا ۷.۲ به همراه داشته است، رابط کاربری آن می باشد. در حقیقت رابط کاربری این گوشی، بسیار نزدیک به چیزی است که در گوشی هایی مثل پیکسل ۴ دیده ایم و این موضوع در کنار نبود اپلیکیشن های اضافی و امکانات عجیب و غریب، باعث شده تا کاربران تجربه خالصی از اندروید داشته باشند.

باتری

نوکیا ۷.۲ از باتری ۳۵۰۰ میلی آمپر ساعتی استفاده می کند که با توجه به نمایشگر ۶.۳ اینچی و در مقایسه با بیشتر میان رده های امروزی که از باتری ۴۰۰۰ میلی آمپر ساعتی استفاده می کنند، رقم چندان بزرگی به شمار نمی آید. با این حال بد نیست بدانید که ظرفیت باتری این محصول در مقایسه با نسل قبلی یعنی نوکیا ۷.۱، حدود ۴۴۰ میلی آمپر افزایش داشته است. در تست پخش مداوم ویدئو، نوکیا ۷.۲ توانست زمان تقریبی ۱۰ ساعت را دوام بیاورد که رکورد ضعیف تری در مقایسه با برخی گوشی های دارای نمایشگر اولد می باشد. در تست ترکیبی PCMark نیز این گوشی حدود ۱۲ ساعت دوام می آورد که رقم مناسبی به شمار می آید و می توان گفت که در استفاده نیمه سنگین، نوکیا ۷.۲ می تواند تا ۱ روز کاربر را همراهی کند.
(توجه داشته باشید که شارژدهی یک محصول با توجه به نوع استفاده هر کاربر، می تواند متفاوت باشد)

در بحث سرعت شارژ نیز نوکیا ۷.۲ عملکردی ضعیف تر از رقبای هم رده خود دارد. در داخل جعبه این گوشی شارژر ۱۰ واتی قرار داده شده است و جالب است بدانید که با وجود پشتیبانی پردازنده، این گوشی از شارژ سریع پشتیبانی نمی کند و در تستی که با آداپتور QC 3.0 داشتیم، تفاوتی در زمان شارژ در مقایسه با شارژر قرار گرفته در داخل جعبه ایجاد نشد. لازم به ذکر است که باتری نوکیا ۷.۲ با استفاده از تجهیزات قرار گرفته در داخل جعبه، در زمان ۳۰ دقیقه، حدود ۳۲ درصد شارژ می شود و شارژ کامل آن، در زمان تقریبی ۲ ساعت انجام می گیرد.